BELKİ DUYARLAR

Uzaklarda hiç kimsenin konuşmadığı dolayısıyla dinlemenin hafızalardan tamamen silindiği bir köyde Sirâyet teyze yaşıyormuş. İnsanları güzel hikayeleriyle etkisi altına aldığı için zamanla bu ismi almış, öyle diyorlar. Sirayet teyze elinde hasır örgü çantasıyla her gün köyü dolaşır, suskunluğun yeminini etmiş köy halkına ısrarla hikayeler anlatırmış. Bir yandan da, her ilmeğinde bir hikaye barındıran çeşit çeşit kırlentler işlermiş. Dinlemenin ne demek olduğunu unutan halktan bazıları zamanla sağır olmuş. Sirâyet teyze duymayan bir topluluğun içinde duyan birine denk gelebilme ümidiyle her gün hikaye anlatır bir kırlent işlermiş. İşlediği kırlentleri, hikaye anlattığı evlere bırakır yola koyulurmuş. Yirmi senedir yorulmadan hikaye anlatan Sirâyet Teyze kırlent bıraktığı evlere küçük birer not bırakır evine davet edermiş. Evine uğrayanları bal gibi reçeller, ekşi mayalı ekmekler ve yaşadığı görülmeyen kahraman hikayeleri beklermiş. Yirmi senedir kapısı tıklatılmamış olsada o her sene aynı gayretle ve sevgiyle reçellerini hazır edermiş. Onun pozitifliğini neye borçlu olduğunu biz de merak ediyoruz belki bir gün bize sırrını söyler. Göz göze gelebilmenin, yürekten yüreğe konuşabilmenin en önemliside dinlemek için yavaşlamanın hayaliyle ömrünü tüketmiş Sirâyet teyze. Tıpkı bizim gibi. Belki bir gün hikayesi olanlar Sirâyet teyze gibi biriyle karşılaşır hikayeler, hikayeleri bulur. Karşılaştığınız kırlentleri kaldırıp yere atmayın belki binlerce hikaye barındırıyordur içinde kim bilir belki de Sirâyet teyze işlemiştir.