Benim Annem

Benim annem bir balık. Bazen bir sarayda açar gözlerini hayata bazen bir savaş beldesinde, küçücük çocukların avucunda; küçük bir kavanozda. Nerede olursam olayım akıntıya rağmen yüzmeyi ondan öğrendim. Yosunları güzellik sebebi saymayı ve zorluklara melodili bir şekilde kuyruk sallamayı da ondan öğrendim. Bazen bir kavanoz suda bazen koskoca okyanusta yaşamayı, şans sebebi sayarak büyüdüm. Sevmeyi ondan öğrendim. Kafamı gökyüzüne uzatıp kuşları dinlemeyi ve hikaye kurmayı da.  Annesi balık olanlar bilir suyun kıymetini. Ben suyu çok seviyorum. Suyun içinde dans etmeyi ve annemin gülüşünde güneşi görmeyi seviyorum. Küçücük yemlere büyük umutlar bağlayarak hayatta kalıyorum. Tuzak olduğunu bile bile takılıyorum oltaya. Kaç kez kurtuldum o tatlı tuzaklardan saymadım. Karada yaşamayı deneyecek kadar karartıyorum gözümü bazen. Karada nefesim kesileceğini biliyorum ama mutluluktandır diyorum. Ben kötü düşünmeyi bilmeyen, küçük bir balık yavrusuyum. Benim annem bir balık ve babam yosun. Deniz kabukları kardeşim ve dalgalar en iyi dostum. Yıldızlar yoldaşım ,ateş böcekleri en güzel müzik ekibim..
Ben burada pencere dibinde, eski bir koltukta; adam yerine koyulmayarak, ayaklarımı bir öne bir arkaya sallayarak annemin balık olduğunu söylediğimde inanmıyorlar.
 Gülüyorlar bana. Ve hatta benim aklımdan şüphe ediyorlar. O yüzden burada akıl ve ruh sağlığı hastanesindeyim. Olsun. Aklımdan şüphe etsinler ama bir kalbim olmadığında karar kılarlarsa kahrolurum. Veya ruhumda bir hasar olduğuna inanmasın kimse.  Çünkü ruhum tertemiz, bir balık kalbi kadar saf ve temiz.