İNSANOĞLU

        İnsan yaratılış itibariyle Kur'an'ın ifadesiyle "Ahseni Takvim" olarak, tam kıvamında, hamuru sevgi ile karılmış, en güzel surette yaratılmıştır. Eşref i mahlukattır.
       Bütün insanlar bu özel vasıfla yaratılmıştır. Insanı bu vasıftan sıyıran ve onu yine Kur'an ın tabiriyle "Esfele sefilin","Aşağıların aşağısına" düşüren durum nedir? 
       Gayrı müslümler için iman etmemeleri olarak değerlendirme yapabiliriz. Lakin bizim muhatabımız Müslümanlar olunca, yaratılışlarının bozulması diyemeyiz.

       İnsanı gerek toplum nezdinde gerekse Hak divanında bu denli aşağıya çeken kendi iradesiyle işlediği kendi fiilleridir. 
       Bu eylemleri yaptırmaya teşvik eden sebepler; şahsiyetsizliğini dünyalık menfaat ve mevki, makam hırsı için aradığı ikbaldir. Narsist düşünce yapısı, haset, kibir ve aşağılık duygusu bu eylemleri içten içten zorlayarak teşvik eder. 
       Bunları yaparken kullandığı argümanlar; sivri zekası, eğitimi, ağzının laf yapmasıyla birlikte hile, desise ve kandırmaya odaklı niyetidir.
       Bu argümanları kullanmak büyük bir cesaret ve aynı zamanda risktir. Bunu yaparken muhataplarını çok saf, bilgisiz, uymaca akıllı ve ahmak yerine koyarken kendisinin çok zeki olduğunu fiillerinin ve asıl niyetinin anlaşılmayacağını düşünür.                Oysa muhataplarının iyi niyetini suistimal etmiştir. Zayıf kişiliğini, bozuk şahsiyetini sergilemek adına çıkarının kendisi için elzem olduğu fikrinden taviz vermemistir. Akibet; müptezel bir şahsiyet olduğunu bilir, farkettirmemeye çalışır.

       Kendi kendini aldatır.

BİLMEZSİN

Nasıl bir muamma şu insanoğlu 
Menfaatler çatışmadan bilmezsin.
Güven duyup bel bağlayıp dostluğu
Rotaların ayrışmadan bilmezsin

Bakarsın ki sağlam gayetten mazbut
Başa taç eyleyip en yüksekte tut
Nefsini nefsine eylemişse put
Nefsi ile yarışmadan bilmezsin.

İnan diye berkiştirir sözünü 
Mutlak senden gizler öbür yüzünü
Kendin gibi bellen bilmen özünü
Dar gününde görüşmeden bilmezsin

Külfetine ortak arar yanına
Dost gibi kucaklar sarar canına
Eremezsin onun bozuk kanına
Yüzü gözü buruşmadan bilmezsin

Aldanırsan kelamına ahtına
Bazen adam çıkar o da bahtına
Layık değil ise gönül tahtına
Divan kurup duruşmadan bilmezsin

Eşref dersin lakin muaf şereften
Baksan göremezsin dört bir taraftan
Geç anlarsın farkı yoktur keneften
İşe sütü karışmadan bilmezsin.

Baycan bu hayattan aldınsa dersi
Çiy süt emmişlerin böyle ötesi
Yıkılmazmış nankörlüğün kalesi
Mert yiğidi döğüşmeden bilmezsin.