YOL VE YOLCU

"Yol" ve "Yolcu" arasında şekil olarak sadece iki harf farkı olsa da “-cu” yapım eki yüklediği anlamlar bakımından bu kelimeye sihirli bir dokunuş yaparak hayata hareket katmaktadır. Hareket ise bir varlığa anlam katarak onu hiçlikten kurtarır. O nedenle İbn-el Arabî der ki: Varlığın kökeni harekettir. Hareketsizlikte varlık hiçliğe döner, bunun olmaması için dünyada ve ahirette yolculuk hiç bitmez, der.

Bir yere gitmek için üzerinden geçilen yer, hat, çizgi, tarz ve maksat olarak anlam bulan yol kelimesi; çare aramak, göstermek, yürümek ve düzen anlamlarını da kapsayabilir. Yola gelmek, yola yatmak, yola revan olmak, yolları tutmak, yolları ayrılmak gibi anlamları da insanoğlu zamanla bu kelimeye yüklemeyi başararak yol kelimesinin anlamı üzerine hayatında birçok olayı da ilişkilendirmeyi uygun görmüştür. 

Yolcu kelimesine ise yola çıkmaya hazırlanan veya yolda hareket hâlinde olan kimse olarak anlamlar yüklemiş, dolayısıyla bu iki kelimeyi yerli yerine oturtmayı başarabilmiştir.

Yolun anlamlı olması doğrudan doğruya yolcunun aldığı karara bağlıdır. Uzunluk veya kısalık göreceli olup zaman ile çok da ilgisi yoktur. Yolu anlamlı kılan yolcunun kendisi ve ortaya koyduğu eylemdir. Birçok kişi yolun meşakkatinin ve uzunluğunun önemli olduğunu vurgularken bir grupta yolda karşılaşılan ve yaşananların daha önemli olduğunu anlatır. Yola anlam katan yolcunun ortaya koyduğu eylemidir. Geçenlerde sosyal bir platformda gördüğüm bir portre de yolcu çıplak bir kadın olarak bir atın üzerinde hareket ederken, etrafta onun yaptığı şehrin bir ucundan diğer ucuna bu kısa ama anlamlı yolculuğu görmemek için gözlerini kapayarak, perdelerini bile açmadan bu yolcunun yolunun bitmesini bekleyen insanlar aynı zamanda yaptıkları bu eylemle hem yolcunun iffetini koruyor hem de insani bir davranış gösterdiklerinden dolayı şehrin kralı tarafından ödüllendiriliyordu.

Yolun kendisi varılacak yerden, kavuşulacak ve ayrılınacak kişilerden bile daha önemli asıl eylemdir. Aslında gidinilecek en iyi yol içimize yani ruhumuza, kendi öz benliğimize yapılan yolculuktur. Çünkü bu yolculukta yolda yolcuda insanın kendisi olup, kendini arama, kendini bulma, kendini tanıma ve varılacak yer ise gerçek insan olmanın zevkine ulaşmak olsa gerektir. 

İbrahim Tenekeci’nin dediği gibi:

"Yaş ilerledikçe daha iyi anlıyoruz. Yolcu gider, Han yıkılır, Fakat yol kalır..."

Yolunuz açık, bahtınız güzel olsun.

  Kemal TÜRK